بررسی شیوع هپاتیت مزمن c در بیماران تالاسمی hcv-ab مثبت مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان رازی قائم شهر در سال۱۳۷۷

سابقه و هدف: با توجه به این که شناخته شده ترین روش انتقال ویروس هپاتیتc ، خون و فرآورده های خونی است و عفونت با این ویروس تمایل به تداوم و مزمن شدن دارد، لذا بر آن شدیم تا در بیماران تالاسمی ماژور که نیازمند ترانسفوزیون های مکرر خون هستند موارد هپاتیت c را مورد مطالعه قرار دهیم.مواد و روش ها: طی یک مطالعه توصیفی از 100 بیمار تالاسمی مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی anti-hcv به روش elisa نسل دوم انجام شد که در 18 مورد مثبت بود. پس از ثبت پرسشنامه و کسب رضایت از والدین و انجام آزمایشات ترانس آمینازها،pt ،ptt و سونوگرافی، در 11 نفر از بیماران بیوپسی کبد انجام شد. پاتولوژی کبد براساس knodell score ارزیابی شد. نتایج با آزمون های آماری توصیفی مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: از 100 بیمار مورد مطالعه، 18 مورد (10 نفر مونث و 8 نفر مذکر) دارای آنتی بادی هپاتیت c بودند. میانگین سنی آنها 13.6±4.6 سال بوده است. آنزیم های کبدی در 6/54 درصد طبیعی و در 4/45 درصد غیر طبیعی بوده است. از 11 بیماری که تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند، 9 مورد دچار هپاتیت مزمن فعال (82/81 درصد)، یک مورد دچار سیروز (09/9 درصد)، و یک مورد نیز به دلیل بافت ناکافی کبد نامشخص بوده است (09/9 درصد).استنتاج: با توجه به شیوع بالای آلودگی به ویروس هپاتیت c در بیماران تالاسمی ماژور نسبت به جمعیت عمومی و نیز خطر ابتلای بیش از 80 درصد افراد آلوده به بیماری های مزمن کبدی و فیبروز و از آنجایی که در بیماران تالاسمی به واسطه افزایش ذخایر آهن کبد این خطر جدی تر می باشد، شناسایی و درمان این بیماران در اولویت قرار داشته و برنامه ریزی دقیق و منسجمی را می طلبد.